Τον τελευταίο χρόνο βιώνουμε την απίστευτη καταστρατήγηση των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων μαζί με την γενικότερη υποδούλωση της χώρας στα συμφέροντα των ξένων δανειστών και των εγχώριων μεγάλων συμφερόντων. Η κυβέρνηση ενάντια στην λαϊκή εντολή εκχώρησε κυριαρχικά δικαιώματα σε κερδοσκόπους, κι εκμεταλλευόμενη την κρίση περνά σε όλους τους τομείς πολιτικές και νόμους που εξαθλιώνουν τους χαμηλόμισθους, εμπορευματοποιούν κοινωνικά ευαίσθητους τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία, γιγαντώνουν την ανεργία και θίγουν άμεσα την Δημοκρατία και το Σύνταγμα.
Σε όλη αυτή την κατάσταση το μόνο όπλο του εργαζόμενου είναι η απεργία, η οποία τώρα είναι αναγκαία κι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε.
Παρόλα αυτά, με απογοήτευση παρακολουθούμε τους καθοδηγητές του εργατικού κινήματος να διστάζουν να ηγηθούν ριζοσπαστικών αγωνιστικών κινήσεων. Θεωρούμε ότι οι μονοήμερες απεργίες, ακόμα και αν αυτές είναι γενικές, αποτελούν αποσπασματικές κινήσεις εκτόνωσης της λαϊκής οργής και αποενοχοποίησης ενός συνδικαλισμού που βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Στα χρόνια της γενικότερης κρίσης που διανύουμε είναι σημαντικό τα συνδικαλιστικά όργανα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τολμήσουν να αναλάβουν την δράση που αντιστοιχεί στην σοβαρότητα της κατάστασης. Έτσι θα ανακτήσουν την αξιοπιστία τους και θα σταθούν πραγματικά δίπλα στον εργαζόμενο που τα έχει τώρα περισσότερη ανάγκη από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου