" Πολιτεία που δεν έχει βάση την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο."
Αδαμάντιος Κοραής

Σάββατο 25 Αυγούστου 2012


Σχετ: Έκπτωση εισιτηρίου για τα νησιά Άνδρου, Κέας, Κύθνου, Σερίφου.


Αγαπητοί κύριοι,

Η οικονομική κρίση που έχει θίξει όλους τους εργαζόμενους δεν θα μπορούσε να αφήσει αλώβητους τους εκπαιδευτικούς. Οι ιδιαίτερες συνθήκες του επαγγέλματός μας δε, δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την θέση μας επηρεάζοντας αρνητικά το εκπαιδευτικό σύστημα εν γένει.   
Η καινούργια σχολική χρονιά που αρχίζει βρίσκει τους εκπαιδευτικούς σε μια ιδιαιτέρως δεινή κατάσταση. Οι μειώσεις στους μισθούς μας κατά το 25%, ο μισθός πείνας των πρωτοδιοριζόμενων (670 Ευρώ), η άνοδος της τιμής του πετρελαίου και της βενζίνης έχουν καταστήσει την διαβίωση των εκπαιδευτικών, μακριά από την περιοχή μόνιμης κατοικίας τους  και την οικογένειά τους, έναν ατέρμονο γολγοθά. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών βρίσκεται σε μια διαρκή μετακίνηση δεδομένου ότι πολλοί από αυτούς έχουν αφήσει πίσω συζύγους, παιδιά, ηλικιωμένους γονείς που πρέπει να επισκέπτονται τακτικά. Η κατάσταση αυτή γίνεται ακόμη πιο δύσκολη για όλους εμάς που υπηρετούμε στα σχολεία της νησιωτικής Ελλάδας. Πέρα από τα συχνά απαγορευτικά και την μείωση των δρομολογίων, έχουμε να αντιμετωπίσουμε το κόστος των μετακινήσεων που έρχεται να προστεθεί στο ενοίκιο και στην αγορά πετρελαίου κατά τους χειμερινούς μήνες.
Παρά τις αντίξοες αυτές συνθήκες οι εκπαιδευτικοί έρχονται στις στα νησιά μας για να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο και να προσφέρουν μόρφωση και παιδεία στα παιδιά της απομονωμένης πολλές φορές νησιωτικής Ελλάδας.
Στην προσπάθειά μας αυτή θα θέλαμε να έχουμε αρωγό τον ναυτιλιακό κλάδο που επίσης εξυπηρετεί και νοιάζεται για τις νησιωτικές περιοχές. Θα θέλαμε την βοήθειά σας με την μορφή μιας έκπτωσης εισιτηρίου για τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στα νησιά του Συλλόγου μας (Άνδρο, Κέα, Κύθνο, Σέριφο), για τους μήνες Σεπτέμβριο μέχρι Μάιο. Η έκπτωση θα μπορεί να ισχύει με την επίδειξη της κάρτας του εκπαιδευτικού στους ναυτιλιακούς πράκτορες.
Σας ευχαριστούμε πολύ για την κατανόηση και για τη βοήθειά σας.

                                                            ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                         Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Σ. Χατζοπούλου                                                                        Χ.Τέλιου

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Περί ηθικής στα χρόνια της κρίσης 

Προϊόν εντυπωσιασμού και λίβελου ήταν το άρθρο του κ. Ι. Ληξουριώτη στην Καθημερινή τηε Κυριακής 19 Αυγούστου, στο οποίο αναφερόμενος στην απεργία που κήρυξε η ΔΟΕ για την 12η Σεπτεμβρίου, κατηγορεί τους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς, πως « δεν έχουν καμία ηθική αναστολή να χρησιμοποιούν ως ανθρώπινες ασπίδες τρυφερά μαθητούδια προκειμένου να εκβιάσουν την πολιτεία και να αποφύγουν την τρισκατάρατη αξιολόγηση..»
Πέρα από την εκτεταμένη πολεμική σημειολογία του κειμένου (αγριεμένα πρόσωπα, ανθρώπινες ασπίδες κτλ.) που στόχο έχει την παρουσίαση των εκπαιδευτικών ως αδίστακτων εκβιαστών, ο κ. Ληξουριώτης επιλέγει να προσεγγίσει το θέμα μέσα από τον μεγενθυτικό φακό της μεροληψίας.
Κατηγορεί τους συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς ότι δεν ενδιαφέρονται για το «τι σημαίνει για ένα μαθητούδι να γυρίζει άπραγο στο σπίτι του την εναρκτήρια ημέρα του μαθησιακού του βίου». Να υπενθυμίσουμε στον κ. Ληξουριώτη ότι εδώ και πολλά χρόνια οι μαθητές μας αντιμετωπίζουν αυτήν ακριβώς την κατάσταση, εξαιτίας της πλήρους αδιαφορίας της πολιτείας για τον τομέα της παιδείας. Την πρώτη μέρα του σχολείου οι μαθητές έρχονται αντιμέτωποι με την έλλειψη ή και την παντελή απουσία βιβλίων, την έλλειψη δασκάλων και καθηγητών ειδικοτήτων, ακόμη και την ανάγκη αγοράς φωτοτυπικού χαρτιού για τη στήριξη των υποχρηματοδοτούμενων σχολείων μας. Αυτή είναι η «ηθική» ενός κράτους που έχει καταχραστεί εδώ και χρόνια τις εισφορές και την εμπιστοσύνη των πολιτών του, κι έχει καταστρατηγήσει απόλυτα κάθε έννοια «κοινωνικού συμβολαίου».
Στην συνέχεια θα ήθελα να αναφερθώ στην κατηγορία του κ. Ληξουριώτη, ότι δηλαδή οι εκπαιδευτικοί το μόνο που θέλουν είναι να αποφύγουν την αξιολόγηση. Όπως είναι φανερό δεν έχει διαβάσει τις ανακοινώσεις του κλάδου μας, στις οποίες είναι σαφές ότι κανείς εκπαιδευτικός δεν είναι κατά της αξιολόγησης. Όμως το θέμα της αξιολόγησης είναι πολύ ευαίσθητο, ιδιαίτερα στα πλαίσια ενός διεφθαρμένου, πελατειακού πολιτικού συστήματος, όπου έχει χαθεί κάθε ίχνος εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολίτη. Οι εκπαιδευτικοί θέτουν βασικά ερωτήματα για την αξιολόγηση τα οποία είναι: ποιός αξιολογεί, τι αξιολογείται, με ποιό τρόπο και για ποιό σκοπό. Επίσης ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η αξιολόγηση του αξιολογητή. Σε όλα αυτά τα ερωτήματα οι υπεύθυνοι για τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής δεν έχουν δώσει ακόμα σαφείς απαντήσεις, ενώ τείνουν να αναπαράγουν ιδέες και πρακτικές αξιολόγησης από το εξωτερικό, πολλές από τις οποίες έχουν ήδη αποτύχει στις χώρες εφαρμογής τους, οδηγώντας στον άκρατο ανταγωνισμό, στην υποβάθμιση ολόκληρων σχολικών μονάδων, στην σχολική αποτυχία και στον κοινωνικό αποκλεισμό ( παράδειγμα Μεγ. Βρετανίας). Επίσης στη συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε με την υποχρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, την αποδόμηση των ευκαιριών επιμόρφωσης (Κλείσιμο Διδασκαλείων, κατάργηση εκπαιδευτικών αδειών κτλ.), τους μισθούς πείνας των συνεχώς μετακινούμενων εκπαιδευτικών (670 ευρώ για τον νέο εκπαιδευτικό), απορούμε τι ακριβώς θα αξιολογήσει το Υπουργείο. Την ανεπάρκειά του;
Όπως είναι φανερό, δικαίως οι εκπαιδευτικοί βλέπουν με καχυποψία την ανάδειξη της αξιολόγησης σε μείζον θέμα στη παρούσα φάση των μαζικών απολύσεων και της εργασιακής εφεδρείας. Ο κλάδος μας δεν φοβάται την αξιολόγηση. Έχουμε αξιολογηθεί εκατοντάδες φορές μέσα από εξετάσεις (σπουδές, μεταπτυχιακά, ΑΣΕΠ) και συνεχίζουμε να αξιολογούμαστε καθημερινά από τους μαθητές μας, τους γονείς τους και την κοινωνία στην οποία εργαζόμαστε.
Όπως έλεγε ένας παλιός διευθυντής μου, συνταξιούχος πια, « η παιδεία στηρίζεται μόνο στις φιλότιμες προσπάθειες και στον πατριωτισμό των εκπαιδευτικών». Κι αυτό ακριβώς κάνουμε, όταν με ελλειπή μέσα και σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούμε να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο στους μαθητές μας. Όταν με πενιχρούς μισθούς αφήνουμε πίσω συζύγους, παιδιά κι ηλικιωμένους γονείς για να πάμε να υπηρετήσουμε σε κάθε περιοχή της Ελλάδας. Όταν παρόλη τη δύσκολη οικονομική μας κατάσταση κάνουμε χρήση του νόμιμου δικαιώματος της απεργίας για να υπερασπιστούμε τη δημόσια, δωρεάν παιδεία, τη δημοκρατία και την ισότητα στην εκπαίδευση και τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων μας. Αυτό έπρεπε να το γνωρίζει ο κ.Ληξουριώτης ως καθηγητής εργατικού δικαίου και συνάδελφος εκπαιδευτικός.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν χρέος να αγωνιστούν ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας εκπαίδευσης και στην αποξήλωση του δημόσιου σχολείου, και σε αυτό το πλαίσιο ένα πράμα μπορώ να προσάψω στον συνδικαλισμό∙ ότι δεν έχει κάνει ακόμα αρκετά.


Σοφία Χατζοπούλου
Εκπαιδευτικός Π.Ε.
Πρόεδρος Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Άνδρου, Κέας, Κύθνου, Σερίφου